Memories and everything: Into the Great Wide Open

Heart-Shaped Box van Ásgeir staat op repeat terwijl ik terugdenk aan afgelopen weekend. Ik denk aan waar ik zal beginnen met schrijven en wat ik allemaal heb gezien en gedaan. Het lijkt alsof ik nog even snel een hele zomervakantie in een paar daagjes op Vlieland heb gestopt. Het was geweldig!

Woensdagavond kwamen Amarens en ik aan bij haar prachtige huis, en zijn we, na aanmelding in de Nulck (dé vrijwilligerstent van ITGWO) lekker thee gaan drinken en koekjes gaan eten. Niks spannends gedaan, omdat we allebei best wel een beetje doorreisd waren. De volgende dag stonden we dan ook weer lekker op tijd op, om op onze vrije dag op Vlieland nog wat leuks te gaan doen. Zo fijn dat de organisatie van ITGWO onze tickets al op woensdag had gezet.. We zijn die dag lekker gaan lunchen in het dorp en vervolgens naar het Armhuis gegaan voor een gezellig wijntje. Lieve mensen daar altijd!

's Avonds was er al een soort pre-ITGWO bij twee van de drie podia, namelijk het Bospodium en de Fortweg. We zijn naar Fortweg gefietst en hebben daar Magnus gezien. Vet nice! Heerlijk overwegend elektronische nummertjes door twee awesome belgische dudes die beiden erg goed gitaar konden spelen. Amarens en ik waren beiden aangenaam verrast en hebben heerlijk gedanst. Vervolgens fietsten we naar het andere podium en waanden we ons plots in een droom..! O nee, het was gewoon het magisch mooie Bospodium in de nacht.. Overal lichtjes, bomen, hangmatten, muziek.. Prachtig!

Vrijdag was onze eerste 'werkdag', maar we hoefden pas 's avonds om 1900 te beginnen. Overdag dus alle tijd om het festival te bezoeken. We hebben op Sportveld (mainstage) naar de schattige Noor Erlend Oye geluisterd, en we waren allebei instant verliefd op zijn zoete, schattige liedjes. Too cute to handle!
Verder hebben we vooral heel rustig aan gedaan en een beetje over het terrein gewandeld, dingen bekeken en 's avonds lekker gegeten in de Nulck. Na het eten zijn we ons gaan melden bij onze sub-co's en was het tijd voor wat arbeid! Ik vond het echt awesome, we moesten bandjes controleren, tassen controleren en bij de uitgang mensen begeleiden. Ik heb alles ook in die volgorde gedaan. Bandjescontrole was heel leuk maar wel heel druk, tassencontrole stelde (naar mijn idee) niet zo heel veel voor en bij de uitgang staan vond ik het leukst! Festivalbezoekers mochten niet met bekers alcohol het terrein af, dus die moest je bij de uitgang tegenhouden. Zo ontstonden de meest leuke gesprekken en heb ik ook nog eens flink wat muntjes aan fooi verdiend, haha.

Wat wel jammer was, was dat Ásgeir dus speelde terwijl ik mijn shift draaide. Ik kon wel álles horen bij de bandjescontrole, maar als je 'zo druk bezig bent' kan je niet helemaal meegenieten met alles wat er gebeurt. En er gingen heel veel mensen van het terrein tijdens Ásgeir! Gelukkig waren mijn begeleiders echt heel chill en mocht ik eventjes twee nummers kijken. Ik zag 'Going Home' (zo zo zo goed) en Heart-Shaped Box. Ik was echt even het gelukkigste meisje op de wereld.

Werk was pas om half 3 klaar, omdat er tot half 2 nog een DJ was op Sportveld en het wel een uurtje duurde voordat alle bezoekers van het terrein waren. Ik vond het geen probleem, want het was echt heel gezellig met m'n lieve collega's!

De volgende dag hadden Amarens en ik middagshift, we moesten dus om 1100 (dacht ik!) beginnen. Onze taak was die dag om het terrein een beetje schoon te houden, maar al snel bombardeerden we onszelf tot 'team van de liefde'. Dat was echt een geweldige taak. We liepen continu dansend over het festivalterrein, om langs al onze collega's te lopen die eenzaam en alleen bij alle nooduitgangen stonden. Die voorzagen we dan van koffie, thee, water, chips, appelkoeken en natuurlijk: liefde! Voor een van onze collega's hebben we een hart van takjes en dennenappels gemaakt. Jullie kunnen je vast voorstellen hoe hard wij die dag hebben gewerkt.

Na het werk zijn we snel naar huis gegaan om ons op te frissen voor het optreden van Ben Howard. We hadden uiteindelijk best wel een crappy plek om te staan, maar aangezien we allebei naar bijna alle nummers met onze ogen dicht hebben geluisterd, was dat niet zo heel erg. Ben Howard was echt heel. erg. goed.
Wat mij, en ik denk iedereen die erbij aanwezig was, wel een beetje tegenviel was z'n setlist. Hij speelde, op twee nummers na (notabene aan het einde), alles van zijn nieuwe album. Heel erg mooi, maar wel heel erg jammer dat zijn bekende 'keep your head up' niet langs kwam. Nu ging het een beetje als volgt:

Ben Howard speelt een nieuw nummer.
Iedereen stond heel intensief te luisteren, maar niet te dansen. Hij speelt immers een nieuw nummer.
Het nummer was afgelopen.
Ben Howard kreeg een applaus.
Ben Howard speelt een nieuw nummer. Etc.

Ik denk dat het publiek echt zo veel meer uit z'n dak was gegaan als hij zijn nieuwe nummers met zijn oude nummers had afgewisseld.. Nu stond iedereen een beetje passief te luisteren. Maarja, wie ben ik. Niet Ben Howard in ieder geval. Daarnaast was het best gierig dat hij een kwartier te laat het podium op kwam en geen toegift gaf. Die toegift die niet kwam was echt een beetje de domper van de avond.
Klaag, klaag! Ja, sorry, maar het was gewoon een beetje anders dan ik me had voorgesteld. Ik ben wel heel benieuwd naar zijn nieuwe album, ik heb wel heel wat leuks voorbij horen komen.

Toen ook de zaterdag er op zat, zijn we met heel veel vrijwilligers naar het strand bij de camping gegaan. Daar was een heel groot kampvuur en was er iemand (eigenlijk meerdere iemanden) gitaar aan het spelen en aan het zingen. Echt heel erg leuk, want er kwamen liedjes langs waarbij iedereen mee ging doen met zingen (denk aan bijvoorbeeld 'No Diggity') . Ik hou er van! Erlend Oye was er ineens ook en die heeft nog een liedje voor ons gespeeld. Echt magisch, met zo'n vuurtje, de maan en mooie muziek.. Dat ga ik niet zo snel meer vergeten.

Na een nachtje doorhalen was het alweer zondag en dus ook tijd voor onze laatste shift. Fietsencontrole. Laat ik het er maar op houden dat de andere twee shifts een stuk leuker waren. Omdat we al om 0900 moesten beginnen, waren we ook lekker op tijd weer klaar. Super fijn! We konden daardoor naar het optreden van Typhoon. Ja, die van Bumaye. Ik ben zoooo blij dat ik dat heb gezien! Ik kende eigenlijk alleen 'zandloper', maar dat boeide helemaal niks want ik heb alles mee kunnen zingen. Ik heb echt nog nooit zo'n feestelijk afscheid gehad van een festival als dat van Typhoon. Alles kwam er in voor: op de grond zitten, springen, zingen, dansen, crowdsurfen etcetera etcetera! Feestje!

Aan alle leuke dingen komen een eind en zo ook aan ons vrijwilligerswerk. Gelukkig werd dit eind goed gevierd met een vrijwilligers-eindfeest in De Stoep. Heel erg gezellig maar zelfs Red Bull hielp niet meer om nog een beetje normaal te functioneren na een nacht doorhalen. Rond een uurtje of 4 waren we dan ook weer thuis. De volgende dag hebben Amarens en ik op ons gemakkie het huis schoongemaakt en heel veel afbakbroodjes met Nutella gegeten. Om vijf uur stapten we weer op de boot en zwaaiden we nog even naar het mooiste eiland van Nederland.. Vlieland, ITGWO, tot volgend jaar. Liefde!

Bye,
Renske.